|
|
سعید محمدی
📛 تقلیل گرایی در عدالت طلبی جنسیتی
چند روز پیش خانم ابتکار در مورد لزوم ذکر نام مادران در کارت ملی پیشنهادی دادند. بهانه ای شد تا در این باره بنویسم.
🔻عدالت جنسیتی یکی از مباحث مهم در عدالت پژوهی و عدالت طلبی است چرا که تقریبا نیمی از جمعیت جوامع را زنانی تشکیل می دهند که به دلیل داشتن تفاوت های جنسیتی با مردان، حقوق متفاوتی پیدا کرده اند.
🔹همین اهمیت منجر به پدید آمدن جنبش های طرفدار عدالت جنسیتی در طول تاریخ و همه جوامع شده است.
🔸در ایرانِ ما مبانی دینی و نگرش های سنتی به زنان، اهمیت عدالت جنسیتی و کنشگری عدالت طلبان این عرصه را دو چندان کرده است.
🔻 فارغ از اینکه عدالت جنسیتی چیست و بسط عدالت اجتماعی یکسان برای مردان و زنان به چه معناست، آنچه که من می خواهم تأکید کنم تقلیل گرایی حقوق و مطالبات زنان است. بنظر می رسد کنشگران عدالت جنسیتی و بسیاری از زنان جامعه بیش از آنکه به دنبال ارتقای اجتماعی و شأنی بانوان باشند، مطالبات خود را در سطح «ذکر نام مادر در کارت ملی»، «حذف تصویر دختران از روی کتاب ابتدایی»، «ورود زنان به ورزشگاه» و مانند اینها تقلیل داده اند. و حال آنکه خوب بود وضعیت فعلی را تحلیل کنند تا به ایده مناسب «حضور اجتماعی زن» یا الگوی مطلوب «تحصیلات زنان» و یا «اشتغال بانوان» دست یابند.
🔹وضعیت فعلی نشان می دهد آنچه زنان ما را از داشتن یک آرامش فردی-اجتماعیِ عادلانه محروم کرده، عدم درج نام آنها بر روی کارت ملی فرزندشان نیست؛ بلکه وضعیت اشتغالی است که کنار فرزند بودن را از آنها گرفته است.
🔸وضعیت فعلی نشان می دهد آنچه ظلم جنسیتی به زنان محسوب می شود، حذف تصویر دختران از روی کتاب فارسی نیست؛ بلکه عدم تلاش در تسهیل ازدواج آنان و دامن زدن به تجرد گرایی دختران است.
🔻بحث عدالت جنسیتی موضوعی عمیق و گسترده است که در یک یادداشت نمی توان بدان پرداخت؛ اما می توان گفت که بزرگترین ضربه را به عدالت خواهی جنسیتی، تقلیل گرایی مطالبات جنسیتی آن هم توسط برخی مسئولین و خودِ بانوان خواهد زد.
عدالت جنسیتی, ابتکار, تقلیل گرایی
|
|